Ewangelicki Kościół Chrystusowy w Ostrawie wybudowano w latach 1905–1907 w stylu holenderskiego renesansu. Obiekt ten, zwany także „Czerwonym Kościołem”, należy do najważniejszych zabytków Ostrawy. Jest to jednonawowa budowla z nieotynkowanej cegły z kwadratową wieżą (wysokość 60 m) umieszczoną asymetrycznie w elewacji frontowej.

3 maja 1958 r. został wpisany na centralą listę zabytków kultury Republiki Czeskiej.

Wnętrze

W wieży znajdują się trzy stalowe dzwony odlane w Bochum. Dominantą wystroju jest marmurowy ołtarz z sześcioma świecznikami i dużym dębowym krzyżem. W apsydzie znajdują się cztery malowane okna (witraże). Ambona jest wykonana, tak samo jak krzyż, z dębowego drewna, baptysterium i ołtarz zaś z marmuru. Sufit jest złożony z drewnianych kasetonów, dzięki czemu kościół posiada doskonałą akustykę.

Szczegóły opis historii

W sierpniu 1904 r. kościół ewangelicki ogłosił konkurs architektoniczny na projekt nowego kościoła. Budowla miała zastąpić nieodpowiadającą już potrzebom kaplicę cmentarną, która nie nadążała szybko rozwijającej się społeczności protestanckiej Morawskiej Ostrawy. Konkurs budził duże zainteresowanie i złożona została setka projektów nowej świątyni, które w listopadzie 1904 r. zostały wystawione na ostrawskiej plebanii ewangelickiej. Ostatecznie został wybrany projekt wiedeńskich architektów Karla Trolla i Ludvíka Faigla, któremu komisja przyznała drugą nagrodę. W lipcu 1905 r. został wykonany i wystawiony model kościoła, w październiku zaś wmurowano kamień węgielny.

Rozpoczęciu budowy towarzyszyły problemy związane z wykonaniem fundamentów. Głębsze warstwy ziemi w miejscu budowy były dosyć błotniste, dlatego zdecydowano o ich wzmocnieniu za pomocą dziewięciuset drewnianych pali. Mimo to, budowę, którą pierwotnie zaplanowano na trzy lata, zakończono już po dwu latach. Całkowity koszt budowy i wyposażenia wyniósł 300 000 koron. Uroczyste poświęcenie odbyło się 1 listopada 1907 r.

Do końca drugiej wojny światowej obiekt świątyni należał do niemieckiego kościoła ewangelickiego, który ale został uznany przez czeskie władze za organizację kolaborancką i jego majątek został skonfiskowany na podstawie dekretów prezydenta Beneša. W latach 50. XX w. państwo czechosłowackie przekazało kościół i plebanię do użytku Ewangelickiemu Kościołowi Czeskobraterskiemu (Českobratrská církev evangelická) i Śląskiemu Kościołowi Ewangelickiemu Augsburskiego Wyznania (Slezská církev evangelická augsburského vyznání). Od 1997 r. kościoły te czyniły starania o uzyskanie kościoła i plebanii na swoją własność.

W marcu 2009 r. czeskie ministerstwo kultury potwierdziło decyzję Urzędu do Reprezentacji Państwa w Sprawach Majątkowych (Úřad pro zastupování státu ve věcech majetkových), który przekazał bezpłatnie prawo własności kościoła na zbory parafialne Ewangelickiego Kościoła Czeskobraterskiego oraz Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania. Scedowanie prawa własności komplikował przez wiele lat fakt, że nie chodziło o restytucję, lecz o przeniesienie na kościoły prawa własności. Niewyjaśnione stosunki dotyczące prawa własności uniemożliwiały w ten sposób realizację remontu kościoła.

Liczba miejsc: 760 osób (zgodnie z przepisami przeciwpożarowymi).