Historia kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Sudicach:

Na zboczu wzgórza, w północnej części miejscowości Sudice stoi duża trójnawowa bazylika z transeptem o pseudogotyckim układzie. W tym miejscu stoi już od ponad 90 lat. Pod koniec XIX w. przybył do ówczesnej parafii z drewnianym kościółkiem o. Arnošt Jureczka. Ta, ważna dla miejscowości osoba, w dużej mierze przyczyniła się do wybudowania tej dominanty Sudic.

Popularny proboszcz potrafił zdobyć zaufanie niemieckiej większości gminy, co pozwoliło na rozpoczęcie w 1903 r. budowy nowego kościoła z czerwonej cegły i kamienia. W 1904 r. rozpoczęto także budowę plebanii. Obie budowle wykonał budowniczy kościołów na Śląsku Josef Seyfried z miasta Kravaře. Bazylika pw. św. Jana Chrzciciela to zmniejszona i poniekąd zmodyfikowana kopia katedry w Kolonii nad Renem. Jest to bazylika w stylu pseudogotyckim, która jest centralnym elementem całego kompleksu, do którego należą jeszcze mur ogrodzeniowy z bramą, grobowiec, plebania i zabudowania gospodarcze.

W 1990 r. Ministerstwo Kultury Republiki Czeskiej wpisało cały kompleks na listę pomników kultury narodowej.

Prezbiterium i nawy boczne bazyliki są zakończone pięcioma bokami ośmiokąta, wychodząca nawa poprzeczna jest zakończona prostopadle. Oprócz głównej przestrzeni bazylika posiada także pomieszczenia pomocnicze – zakrystię i boczne przedsionki. Po zachodniej stronie trójnawowej przestrzeni znajduje się czworoboczna wieża z głównym przedsionkiem na parterze oraz kruchtą muzyczną nad nim. W wieży jest zegar i trzy nowe dzwony z 1989 r. (Jan, Józef i Jadwiga). Wielokątny ostrosłupowy dach wieży o wysokości 64 m, czworoboczna sygnaturka nad polem skrzyżowania i cały dach są pokryte łupkiem. Dach ma małe lukarny.

Główna przestrzeń bazyliki jest zasklepiona polami sklepienia żebrowego o prostych gwieździstych wzorach, na końcu prezbiterium jest tylko połowa sklepienia. Profilowane żebra nie są zaokrąglone, od podłogi wznoszą się wsparcia ze stopkami i głowicą roślinną (głowice nie są w większości dokończone). Poszczególne nawy oddzielają spiczaste łuki. Na zewnątrz umieszczono filary.

Wykonywanie wystroju wnętrza zakończono poprzez umieszczenie w nim głównego ołtarza (1926) i ambony w 1929 r. Cały ołtarz, ambona i baptysterium są wykonane z białego marmuru sprowadzonego z włoskiej Carrary.

Wszystkie obrazy, łącznie z drogą krzyżową, namalował rodak z Hlučína Jan Bochenek w latach 1902–1910. Mszy Świętej towarzyszą dźwięki dwumanuałowych organów firmy RIEGEL-KLOSS zbudowanych w 1908 r.

Budowa bazyliki kosztowała 700 000 marek rzeszowych. Jeszcze przed zakończeniem budowy obiekt mógł spłonąć. Miało to miejsce w 1905 roku, kiedy to pożar zniszczył stary drewniany kościół stojący tuż przy nowo budowanym. Kościół został poświęcony 19 listopada 1906 r. przez biskupa ołomunieckiego Dr Karla Wisnara.

Budynek plebanii został dostosowany do całego kompleksu budowlanego. Wolnostojący budynek z nieotynkowanej cegły o niemal kwadratowym planie jest zadaszony czterospadowym dachem, który pierwotnie pokryty był łupkiem (połowa dachu ma dzisiaj pokrycie z blachy). Plan plebanii poszerzają na wszystkich jej bokach środkowe ryzality z szczytami, w których umieszczono łączone okienka. Od zachodniej strony obiektu znajduje się loggia z trzema arkadami i schodami wejściowymi. Gzyms koronny ozdabia łukowy fryz, pomiędzy parterem a pierwszą kondygnacją znajduje się gzyms kordonowy. Podłużne okna w ościeżach piaskowcowych zmieniają się w ścianach szczytowych ryzalitu w profilowane, zróżnicowane pod względem kształtów gzymsy.

Grobowiec jest parterową budowlą na planie prostokąta zbudowaną także z nieotynkowanej. Z trzech jest otwarty z arkadami (4x2), z ostrymi łukami dźwiganymi kolumnami o kształcie graniastosłupów. W trójkątach nad nimi znajdują się trójlistki. Attyka jest podzielona ślepymi arkadami w cztery podłużne pole, które oddzielają od siebie kolumny. Płaszczyznę tylnej ściany naruszają cztery podłużne okna z ostrymi łukami.

Brama wejściowa jest także parterowa i zbudowana na planie prostokąta, zadaszona dachem czterospadowym z lukarną. Wzdłużny przejazd jest zakończony ostrymi łukami. Do ścian bocznych kaplicy przylegają niższe wielokątne przybudówki z oparciami (służą jako grobowce o. Arnošta Jureczki i jego działającego tutaj przez ponad 40 lat następcy o. Josefa Konečnego).

Ostatnim elementem kompleksu jest zamknięty zespół trzech budynków gospodarczych (chlewy, stajnia, stodoła), które zbudowano z nieotynkowanej cegły. Obiekty są zadaszone dwuspadowym dachem wykonanym z pierwotnego pokrycia łupkowego. Budynek w północnej części kompleksu nie zgadza się swoim rodzajem z jego resztą. Jest z cegły,

otynkowanej i prawdopodobnie jest starszy. Oryginalne drewniane wrota zostały zastąpione blaszanymi, a łuki nad nimi domurowano. Przestrzeń podwórza jest pokryta, tak samo jak przestrzeń kompleksu plebanii, oryginalnymi płytami.

Bazylika pw. św. Jana Chrzciciela jest chlubą nie tylko parafii, ale także całej okolicy i będzie z pewnością podziwiana także przez następne pokolenia. Ząb czasu pozostawił jednak na tym obiekcie sakralnym swoje ślady. Dlatego też od 1996 r. przebiega się etapowa renowacja całego kompleksu, która chyli się powoli ku końcowi.