Jeden z najcenniejszych zabytków drewnianych w Czechach został zniszczony w nocy z 1 na 2 sierpnia 2017 r. przez spowodowany umyślnie pożar.

Był to najstarszy zachowany kościół drewniany na Śląsku Cieszyńskim, którego początki są datowane do połowy XVI w. Dowodem na to był, oprócz archaicznych form architektonicznych, rok 1563 na portalu we wnętrzu oraz dzwon z rokiem 1565. W owych czasach mieszkańcy Księstwa Cieszyńskiego byli przeważnie luteranami. Okres, w którym kościół należał do ewangelików, przypominało kilka zabytków materialnych zachowanych jego we wnętrzu. Ewangelickim nabożeństwom został odebrany 23 marca 1653 r. przez cesarską komisję rekatolizacyjną i oddany pod zarząd księży katolickich z Stříteža. Zanim uległ pożarowi, pełnił zadanie kościoła filialnego parafii střítežskiej. W 1781 r. pierwotnie wolno stojącą, potężną dzwonnicę pokryto gontem i połączono z nawą kościoła. Aż do 1882 r. cmentarz przykościelny służył jako miejsce pochówku zarówno katolików, jak i ewangelików.

Kościół tworzył jednonawowy, podłużny obiekt o prostokątnie zakończonym prezbiterium. Dzwonnica w kształcie ostrosłupa sięgała na wysokość 15,6 m (na planie 7,9 x 7,9 m). Nawę kościoła (7 x 7,8 m) otaczała zadaszona galeria zwana w języku ludowym „sobotą”. Można ją było znaleźć także wokół prezbiterium o wymiarach 5,5 x 5,4 m. Od strony Ewangelii (lewej) przylegała do niego zakrystia (4,3 x 1,9 m).